Wales og søt musikk!

Sist Jared var i Storbritania spela han inn fleire sjølvkomponerte songar ved eit studio i Wales. Sidan vi var i landet leigde vi ein bil og tok turen til Phill og Jane sitt studio i Llanfyllin. Der blei vi gjestfritt innkvartert i ein noko sleten mobile home. I denne traileren budde allereie wales' største edderkoppar, heldigvis gjorde min ridder i skinnande rustning, Tom (!) kort prosess ved hjelp av joggeskoen min.

Karane nytta kveldane til øving og dagane til innspeling, medan eg spaserte når veret var fint og sat inne og las når vere var dårleg. Sangane blir snart å finne på Jared si myspace-side: http://www.myspace.com/jaredmcclune

Turen sit høgdepunk for meg var då Jared bykste ut av bilen, greip ein halvvaksen fasan og sleit hovudet av han med berre nevane. Sidan eg har jobba litt i ein slakterbutikk fekk eg oppgåva å sløye (eller kva no det heiter når det gjeld fugl) og ribbe kreket, før det vart smugla over grensa til England for å ende opp i Tom sin fasanstuing. Nydeleg!

Ellers har materiala vi har venta på i vekesvis endeleg komme. Noko var sjølvsagt feil, men skipperen har bestemt at vi ikkje har tida å vente lenger. Vi klarer oss derfor med det vi har fått tildelt, og cockpitten er nesten ferdig. I dag var vi på bytur og henta segla våre med seglmakaren og mi studievenninDe Siv på Poole Station. Mannskapet er dermed komplett, og vi håper å kunne sette segl sydover om eit par dagar. Slik vermeldingane ser ut no, kan det hende vi set kursen rett mot Frankrike. Endeleg.

Siste nytt frå England er at vi har fått ein til amerikanar ombord. Kompisen vår, Tom, kom flygande i forrige vike. Etter å ha snakka seg forbi ei grinete grensevakt som ville deportere han til Frankrike fordi han ikkje trudde på historia om seglturen, traff han Jared i London. Dei fekk med seg ein Weezer-konsert dei hadde gledd seg til lenge, og sikkert mykje anna fanteri dei ikke har fortalt om. Fruen passa båt og kosa seg med å få litt fred frå mannfolk.

Etter at dei kom hit til Poole har dagane stort sett gått sin vante gang. Etter at eg endeleg får masa dei opp om morgonane arbeidast det gjevnt og trutt på båten. Om kvelden speler dei musikk til meg og øver til innspilling og studiotid når vi reiser på roadtrip til Wales i neste veke. Einaste skåret i gleda er at det har tatt utruleg lang tid å få tak i materiale for å få ferdig cockpiten.

Sist helg for vi ein tur inn til byen for rangel og anna moro. Vi endte opp på ein pub der vi til slutt var åleine med tre halvgamle rare waliserar. Då klokka bikka tolv om natta gjekk det pluttselig opp for oss at Jared hadde bursdag, og då vi endeleg gjekk der i frå kunne bartenderen (som var døv (!) opplyse om at vi hadde satt ny rekort når det gjalt åpningstid. I løpet av den ein time lange spaserturen attende til marinaen kom karane over ei statue av ein gammal helt, og som gamle speiderar var dei ikke heilt upåvirka. (Upåvirka var dei vel heller ikkje på andre måtar...)

Sundag tok vi veldig roleg. Utpå dagen tusla vi bort til marinen sin bar og tinga ein god middag med dessert, som bursdagsbarnet sine svigerforeldre spanderte. Takk for det!