.jpg)
Foerste natta i Palermo hadde eg tinga rom paa eit motel. Det viste seg aa vere lengre vekke fraa togstasjonen enn eg hadde rekna med, men etter aa ha leita meg fram ei sund kunne eg endeleg dumpe fraa meg bagasjen min paa golvet i Motel Regina sin resepsjon. Den hyggelege mannen som jobba der ga meg eit bykart og viste meg kvar den naeraste minibanken og daglegvarebutikken var. Begge deler var feil. I kvelden sitt mulm og moerkre vepna eg meg med mine vanlege FAQ og fann minibanken. Paa veg mot der daglegvarebutikken liksom skulle vere, blei eg stoppa av ein ung inder: "Maybe I can talk to you two minutes one day?" Litt forfjamsa sa eg at det kunne han vel. Medan vi spaserte ned gata ilag fortalte han at han hadde budd nokre aar i USA, men flytta attende til familien sin i Palermo daa han mista jobben grunna daarlegare tider. Eg betrudde han at eg nett hadde kome til byen og var veldig paa jakt etter mat. No problem, onkelen hans hadde eit gatekjoeken rett nedi gata her. Sjoelvsagt hadde han det!
Den kvelden sat eg paa min lille balkong og aat deileg indisk mat medan eg spionerte paa livet i den lugubre bakgata nedanfor.
Dagen etter vakna eg med masse raude insektbitt over heile kroppen. Sengelopper! Foerste stopp den dagen (etter ein dobbel dusj) blei derfor aa finne eit vaskeri, og vaske alle kledene som ikkje hadde vore trygge i sekken den natta. Medan dette var i gang snubla eg over ein kjempestilig marknad der eg kjoepte meg epler og biscotti til lunsj. Eg fann og tilslutt ein internettkafe (resepsjonisten hadde markert feil paa kartet igjen), der eg er ganske sikker paa at eg fekk blondinerabatt. Palermo er som dei fleste byane i Soer-Italia, rotete og kaotisk med masse bygningar og fontener som vitnar om fordums storleik. Den flottaste var nok fontena paa Piazza Pretoria. Den kvelden skulle eg bu med nok ein sofasurfar som heitte Marta. Ho arrangerte picknick paa altanen sin den kvelden, saa eg fekk moete mange av venane hennar. Ingen av dei snakka noko saerleg engelsk, men med Marta som tolk gjekk det an aa kommunisere litt likevel. Einaste skaaret i gleda var at ho hadde in stor og uoppdragen hund som hoppa opp og beit folk i arma heile tida.
Dagen etter var eg tidleg oppe for aa ta toget til Messina. Denne gongen var det dagslys, og eg kunne verkeleg nyte det flotte landskapet paa Sicilia. Etter ein roleg dag i Messina tok eg fega over til Villa San Giovanni, heilt yst paa taaa :) av den italienske stoevelen. Her venta eg paa nattbussen til Bari. Eg kom i prat med ein eldre mann som venta paa same bussen. Han var den einaste oekologiske arkitekten i Italia, sa han. Sjoelvlaerd. Medan vi prata om danske straahus kom det to karar fra carabineriet (italiensk militaerpoliti) og ba om aa faa sjaa passet mitt. Etter aa ha bladd sakte gjennom det og studert kvar side, skreiv han ned all den personlege informasjonen min i ei lita notisbok, foer han ga passet til sin kollega som gjorde det same, medan den foerste karen snakka i mobilen sin. Daa eg spurte kva det gjalt, fekk eg beskjed om at det var ein heilt vanleg kontrol. Litt forseinka ba han om aa faa sjo legetimasjonen til arkitekten. Etter aa ha kasta eit lykgyldig blikk paa dette, ga han meg passet mitt og dei gjekk derifraa. "Det der var ingen vanleg kontroll", sa min nye ven arkitekten. Men eg hoeyrte ikkje noko meir og sat snart paa bussen austover mot Bari.
