Stadten overvunne!

Torsdag 6.4 for vi frå Kalvåg og passerte Frøya på innsida. På grunn av alle dei små øyene vart vi nødde til å nytte motor. Då vi kom opp i Bremangerfjorden slo vi han av og kryssa så godt vi kunne i den svake vinden. Det gikk så sakte at fruen til slutt heiv ut eit fiskesnøre i rein keisemd. Snøret gjekk til botns, og då eg skulle dra det opp att var det så tungt at eg var sikker på at vi skulle måtte ete tare til middag. Men den gong ei: På snøret hang det ein velvaksen torsk! Så vart det nykokt torsk både til lunsj og til middag. Nammis!

Etter kvart friskna heldigvis vinden, og jammen dreide han ikkje og blei nærast sydleg. Vi slo fast at vi måtte nytte denne sjeldne lukka og peisa på utover kvelden. Og der framme låg Stadten. Himmelen var lys grå og vinden ein letthandsambar frisk bris. Vi tok sjansen. Med stadige nervøse blikk austover mot land, lista vi oss nordover medan eg sang "Stadten sover, Stadten sover.... men man kan jo aldri være trygg!" inni hovudet mitt. Så var vi nesten forbi, og eg var nesten litt skuffa. Det gjekk nærast for lett. Lindesnes var langt verre!

Men då vakna jammen Stadten! Vinden dreide vestleg og auka til stiv kuling. Det veksla mellom å regne og å sludde. Kl. 3 om natta krafsa Jared oss i land på Nerlandsøya. Frua hadde då for lengst søkt tilflukt under dekk, og var veldig glad for å kome i land nord for Stadt.

Dagen etter vakna vi til sol og fint igjen, vi kunne sjå Runde og kjende oss rett som heime. Resten av turen gjekk uten dramatikk (sjølvom vi syns det var litt for grunt under Rundebrua), og i 21-tida la vi til i Brosundet. Pappa henta oss, og heime var det pizza. Nydla gøtt!