Brød og Circus!

Etter å ha sett det arkeologiske museet med funn frå utgravingane i Kartago, tok i loage attende til Monastir og planla neste utfart. Denne gjekk til El Jem der ein kan sjå eit gamalt romersk circus i mykje betre stand en Colosseum i Roma. Her vandra vi fritt omkring for ein billeg penge og studerte rissingane i veggane. I tillegg til namn og årstal både med latinsk og arabisk skrift var der skrapa inn mange krumsablar over alt. Eg lurer fælt på kva dei tyder. I El Jem har dei og eit mosaikkmuseum med fantastisk flotte mosaikkar. Bileta i albumet ”Tunisia” på facebook-profilen min tilrådas på det sterkaste. 

I El Jem råka i og utfor den mest ufordragelege og pågåande arabaren til no. Jared måtte truge med vald før han gav opp å selje postkort til oss. Alvorleg talt! På loageturen attende til basen spelte sjåføren ein cd med religiøse songar, nokre av dei med eit vers eller to på engelsk. Ein av desse spelte han tre gongar på rad, mulegens meint til vår fordel. Det var ein ung mann med varsam og nærast gråtkjøvd røyst som song om ”lærarane sin lærar”, Muhammed, som mellom anna hadde lært dei å vere gode, gåvmilde,  rettferdige og smålåtne, og i tillegg fått tid til å endre verda til ein betre stad, gitt. Med dei erfaringane vi har hatt med folket, fekk vi denne songen litt i vrangstrupa etter kvart. Eit er i alle fall sikkert: Kvar einaste ein av arabarane vi har hatt samkvem med må ha sove i timen!

Etter ein kviledag var vi på farta igjen. Mark hadde med seg ei guidebok som vi nytta flittig for å planlegge utfluktene våre. Denne gongen gjekk turen sørover mot Matmata. Her kan ein finne trilodyttar, ein underleg byggeskikk  der ein grev ut ei fem meter djup sjakt ned i bakken, som er åtte meter i diameter. Dette er ”tunet” , og i veggane til dette grev dei ut rom som husar ein utvida familie. Sjølv om dei fleste har hus over bakken no, er det framleis nokon som bur slik. Der er og trilodyttar som er gjort om til hotell, og vi tok oss rom i eit slikt. Den kvelden sat vi i tunhola vår og skremde kvarandre med skumle forteljingar under stjernehimmelen, før vi sov som stein i det svale underjordiske hotellrommet vårt.

Neste morgon blei vi med Mark, som er over gjennomsnittet glad i å sjå film, på pilgrimsferd til Sidi Driss. Denne trilodytten huser kulisser frå ein Star Wars-film. Eg er så lite imponert av desse filmane at eg allereie har gløymt kva for ein av dei det var, men scena viser Luke S. som et lunsj med onkelen sin heime med mor si. Dei som er interesserte kan sjå bilete på face. 


Etter dette venta ein fem timar lang loagetur attende til Monastir, før ein døgns segltur til havs og tilbake for å gje Mark ein smak på seglarlivet. Då vi la til i hamna kom politi og tollar som vanleg for å tigge til seg ”gåver”. Sjølv om vi strengt tatt ikkje hadde vore ute av tunisisk havområde, kunne dei ikkje fatte at vi ikkje hadde noko whiskey til dei. Etter å ha trampa rundt, rota og endevendt båten etter noko som var verd å stele, tok dei frå oss to naudrakettar for å bruke på neste fotballkamp, før dei gjekk misnøgde der i frå. Då var eg så rasande at sjølv om klokka no var fem om morgonen tok det ein time før eg hadde roa meg så pass at eg kunne legge meg for å sove.